Í samantekt Wilkerson og Gijselears ritstjóra greinasafnsins Bringing Problem-Based Learning to Higher Education: Theory and Practice (1996) kemur fram að þó breytilegt sé hvernig greinahöfundar telji að beita eigi lausnaleitarnámi þá séu að minnsta kosti þrjú atriði sameiginleg í lýsingu þeirra á helstu einkennum þess: 

• Lausnaleitarnám [PBL] er nemendamiðað:
  
  Nemendur hafa með það að gera hversu mikið nám fer fram og hvernig það fer fram. Þeir eru virkir þátttakendur í kennslustundum, spyrja spurninga, stinga upp á mögulegum skýringum og meta vísbendingar á rökrænan hátt. Vandamálin hvetja þá til að vinna saman að rannsókn og skýringum og minni þörf er á hinum hefðbundnu kennslustofum þar sem kennarar beita svokallaðri Sókratiskri spurnaraðferð [sjá t.d.Teaching by Asking Instead of by Telling] eða bjóða upp á innihaldsríka fyrirlestra.
  
  Sjá skýringarmynd sem sýnir hringrás lausnaleitarnáms

• Hlutverk kennara breytist í lausnaleitarnámi frá því sem þeir eiga að venjast t.d. þegar fyrirlestrarform er viðhaft:
  
  Í lausnaleitarnámi eru kennarar fremur hjálparhellur en fræðarar og áhorfendur fremur en þátttakendur. Þeir sjá um þjálfun frá hliðarlínunni með því að veita nemendum uppörvandi endurgjöf og hvetja nemendur til dáða. Þeir leiða nemendur óbeint í gegnum það sem vandamálið innifelur með þeim spurningum sem þeir bera fram. Þeir vita hvenær þeir eiga að blanda sér í umræður nemenda til að fá þá til að endurskoða eða rannsaka betur atriði sem leiða til dýpri skilnings. Sömuleiðis vita þeir hvenær þeir eiga að halda sig til hlés (þegja) og hve lengi þegar nemendur eru að glíma við að safna saman skýringum eða lausnum.

• Í lausnaleitarnámi [PBL] eru það vandamálin sem móta þær áherslur og hvatningu sem felast í náminu:
  
  Framsetning vandamáls leggur grunninn að þeirri færni sem verið er að byggja upp. Það er kynnt í byrjun nýs námsferlis, ekki eftir röð fyrirlestra eða lestur námsefnis. Þessi vandamál eru ólík þeim útdrætti (ágripi) eða spurningum úr námsefni sem oft eru í lok hvers kafla í námsbókum. Þau eru flókin, lítt skilgreind [ill-structured], margslungin [multidisciplinary] og þýðingarmikil [meaningful]. Þau skuldbinda nemendur til að beita þeirri námsaðferð sem við á til að leysa vandamálið. Þau krefjast hæfileika til að skilgreina, samþætta og meta. Þau eru ögrandi, illskiljanleg og koma á óvart. Nemendur sem og kennarar láta sig það varða að skilja þau og finna svör við þeim. 

Dæmi um fjölmörg vandamál af þessu tagi er að finna undir liðnum Vandamál - sýnishorn hér á kennarasíðunni þar á meðal áhugavert viðfangsefni samið af  Deborah E. Allen, líffræðikennara við University of Delaware: When Twins Marry Twins 

Sjá ennfremur umfjöllun undir liðnum Vandamál

Upp

© 2000 Þórunn Óskarsdóttir, M.Ed. Allur réttur áskilinn. Vefstjóri
Síðast uppfært: 03.05.2005